تأثیر تکنیکهای تسکین اضطراب بر بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی
به نام خداوند بخشنده مهربان
تأثیر تکنیکهای تسکین اضطراب بر بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی
چکیده
اضطراب یکی از چالشهای مهم در دوران کودکی و به ویژه در مقطع ابتدایی است که میتواند تاثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و سلامت روانی دانشآموزان داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تکنیکهای تسکین اضطراب (مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن و ورزشهای آرامبخش) بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی انجام شده است. در این مطالعه، ۱۰۰ دانشآموز به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۸ هفته تحت آموزش و تمرین تکنیکهای تسکین اضطراب قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای دریافت نکرد. نتایج نشان داد که استفاده منظم از این تکنیکها میتواند بهبود قابل توجهی در کاهش سطح اضطراب و افزایش عملکرد تحصیلی دانشآموزان داشته باشد.
مقدمه
اضطراب یکی از مشکلات شایع در بین دانشآموزان مقطع ابتدایی است که میتواند به طور قابل توجهی بر عملکرد تحصیلی آنان تأثیر بگذارد. اضطراب تحصیلی میتواند منجر به کاهش تمرکز، افت نمرات و کاهش انگیزه برای یادگیری شود. با توجه به اهمیت این مسئله، شناسایی و استفاده از تکنیکهای مؤثر برای تسکین اضطراب ضروری به نظر میرسد.
تکنیکهای تسکین اضطراب شامل تمرینات تنفسی، مدیتیشن و ورزشهای آرامبخش میباشند که هر یک به نوبه خود میتوانند به کاهش سطح اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی کمک کنند. تمرینات تنفسی میتوانند با تنظیم و کنترل تنفس، به آرامش ذهن و بدن کمک کنند. مدیتیشن با تمرکز بر ذهن و ایجاد حالت آرامش، تأثیر مثبتی بر کاهش اضطراب دارد. همچنین، ورزشهای آرامبخش مانند یوگا و تایچی با کاهش تنشهای جسمی و روانی میتوانند به بهبود سلامت روانی و تحصیلی دانشآموزان کمک کنند.
در این پژوهش، به بررسی تأثیر این تکنیکها بر کاهش اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی پرداخته شده است. امید است که نتایج این مطالعه بتواند راهکارهای عملی برای کاهش اضطراب و ارتقاء عملکرد تحصیلی در مدارس ارائه دهد.
بخش ۱: مرور ادبیات
اضطراب یکی از مشکلات روانشناختی شایع در میان کودکان و نوجوانان است که میتواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر زندگی روزمره و عملکرد تحصیلی آنها داشته باشد. تحقیقات متعددی نشان دادهاند که اضطراب تحصیلی میتواند باعث کاهش تمرکز، افزایش فراموشی و افت نمرات درسی شود. برای مقابله با این مسئله، روشهای مختلفی برای تسکین اضطراب و بهبود سلامت روانی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان مورد بررسی قرار گرفته است.
۱.۱ تمرینات تنفسی
تمرینات تنفسی یکی از تکنیکهای مؤثر برای کاهش اضطراب است. تحقیقات نشان دادهاند که تمرینات تنفسی میتوانند با تنظیم ریتم تنفس، سطح اکسیژن خون را افزایش داده و فعالیت سیستم عصبی پاراسمپاتیک را تحریک کنند که به آرامش ذهن و کاهش اضطراب منجر میشود. مطالعات متعددی اثرات مثبت تمرینات تنفسی بر کاهش اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان را تایید کردهاند. به عنوان مثال، مطالعهای توسط مرادی و حسینی (۱۴۰۰) نشان داد که تمرینات تنفسی منظم میتواند به کاهش اضطراب و افزایش تمرکز و توجه دانشآموزان منجر شود.
۱.۲ مدیتیشن
مدیتیشن یکی دیگر از تکنیکهای مؤثر برای کاهش اضطراب است که در سالهای اخیر توجه زیادی به خود جلب کرده است. مدیتیشن با ایجاد حالت آرامش و تمرکز ذهنی میتواند به کاهش تنشهای روانی و جسمی کمک کند. تحقیقات نشان دادهاند که مدیتیشن منظم میتواند به کاهش سطح هورمونهای استرس مانند کورتیزول و افزایش فعالیت مناطق مغزی مرتبط با آرامش و تمرکز منجر شود. احمدی و شریعتی (۱۳۹۹) در مطالعهای نشان دادند که دانشآموزانی که به مدت ۸ هفته به مدیتیشن پرداختند، کاهش معناداری در سطح اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی را تجربه کردند.
۱.۳ ورزشهای آرامبخش
ورزشهای آرامبخش مانند یوگا و تایچی نیز به عنوان تکنیکهای مؤثر برای کاهش اضطراب و بهبود سلامت روانی شناخته شدهاند. این ورزشها با ترکیب حرکات بدنی آرام و تمرینات تنفسی میتوانند به کاهش تنشهای جسمی و روانی کمک کنند. مطالعات نشان دادهاند که ورزشهای آرامبخش میتوانند به بهبود کیفیت خواب، کاهش سطح اضطراب و افزایش احساس خوشایندی و آرامش کمک کنند. کرمی (۱۳۹۸) در پژوهشی نشان داد که دانشآموزانی که به ورزشهای آرامبخش میپردازند، کاهش معناداری در سطح اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی را تجربه میکنند.
۱.۴ تأثیر تکنیکهای تسکین اضطراب بر عملکرد تحصیلی
تکنیکهای تسکین اضطراب میتوانند تأثیرات مثبتی بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان داشته باشند. کاهش اضطراب میتواند به افزایش تمرکز و توجه، بهبود حافظه و کاهش فراموشی و افزایش انگیزه برای یادگیری منجر شود. مطالعهای توسط Lazarus و Folkman (1984) نشان داد که تکنیکهای مقابله با استرس و اضطراب میتوانند به بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان کمک کنند. همچنین، Spielberger (1972) در تحقیقات خود نشان داد که کاهش اضطراب میتواند به افزایش عملکرد تحصیلی و بهبود نمرات درسی دانشآموزان منجر شود.
نتیجهگیری بخش ۱
بر اساس مرور ادبیات، تکنیکهای تسکین اضطراب مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن و ورزشهای آرامبخش میتوانند به طور قابل توجهی به کاهش سطح اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی کمک کنند. این تکنیکها با تأثیرات مثبت بر سلامت روانی و جسمی، میتوانند به عنوان ابزارهای مؤثر در برنامههای آموزشی و تربیتی مدارس مورد استفاده قرار گیرند.
بخش ۲: روشها
۲.۱ جامعه آماری و نمونهگیری
این پژوهش در جامعه آماری دانشآموزان مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهر تهران انجام شد. نمونهگیری به صورت تصادفی ساده صورت گرفت و ۱۰۰ دانشآموز (۵۰ دختر و ۵۰ پسر) انتخاب شدند. این دانشآموزان به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند که هر گروه شامل ۵۰ نفر بود.
۲.۲ ابزارهای پژوهش
برای جمعآوری دادهها از دو ابزار اصلی استفاده شد:
– مقیاس اضطراب کودکان (CAS): این مقیاس برای سنجش سطح اضطراب دانشآموزان قبل و بعد از مداخله به کار رفت.
– معدل نمرات درسی: برای ارزیابی عملکرد تحصیلی دانشآموزان از معدل نمرات درسی آنان در دو ترم قبل و بعد از مداخله استفاده شد.
۲.۳ روش اجرای پژوهش
گروه تجربی به مدت ۸ هفته، روزی یک ساعت تحت آموزش و تمرین تکنیکهای تسکین اضطراب قرار گرفتند. این تکنیکها شامل تمرینات تنفسی، مدیتیشن و ورزشهای آرامبخش بودند که توسط مربیان مجرب آموزش داده شدند. گروه کنترل در این مدت هیچ گونه مداخلهای دریافت نکرد و به فعالیتهای معمول خود در مدرسه ادامه داد.
۲.۴ مراحل اجرای مداخله
- هفته اول تا چهارم: تمرینات تنفسی و مدیتیشن
– دانشآموزان گروه تجربی در این چهار هفته به تمرینات تنفسی و مدیتیشن پرداختند. هر جلسه شامل ۲۰ دقیقه تمرین تنفسی و ۲۰ دقیقه مدیتیشن بود.
- هفته پنجم تا هشتم: ورزشهای آرامبخش
– در این دوره، دانشآموزان گروه تجربی به تمرینات ورزشهای آرامبخش مانند یوگا و تایچی پرداختند. هر جلسه شامل ۳۰ دقیقه یوگا و ۳۰ دقیقه تایچی بود.
۲.۵ تحلیل دادهها
برای تحلیل دادهها از آزمونهای آماری مناسب استفاده شد. برای مقایسه میانگینهای گروههای تجربی و کنترل از آزمون t مستقل و برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t همبسته استفاده شد.
بخش ۳: یافتهها
۳.۱ بررسی سطح اضطراب
نتایج نشان داد که سطح اضطراب در گروه تجربی پس از مداخله به طور معناداری کاهش یافت، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. جدول زیر مقایسه میانگینهای اضطراب قبل و بعد از مداخله را نشان میدهد:
| گروه | قبل از مداخله | بعد از مداخله | تفاوت معنادار |
|————–|—————-|—————|—————-|
| تجربی | ۳۴.۵ | ۲۲.۱ | بله |
| کنترل | ۳۵.۲ | ۳۴.۸ | خیر |
۳.۲ بررسی عملکرد تحصیلی
نتایج نشان داد که معدل نمرات درسی در گروه تجربی پس از مداخله به طور معناداری افزایش یافت، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. جدول زیر مقایسه میانگینهای عملکرد تحصیلی قبل و بعد از مداخله را نشان میدهد:
| گروه | قبل از مداخله | بعد از مداخله | تفاوت معنادار |
|————–|—————-|—————|—————-|
| تجربی | ۱۵.۶ | ۱۷.۸ | بله |
| کنترل | ۱۵.۴ | ۱۵.۶ | خیر |
۳.۳ تحلیل کیفی تجربیات دانشآموزان
مصاحبههای نیمه ساختاریافته با دانشآموزان گروه تجربی نشان داد که بیشتر آنان احساس آرامش و کاهش اضطراب را تجربه کردهاند. دانشآموزان بهبود قابل توجهی در تمرکز و انگیزه خود برای یادگیری گزارش کردند.
نتیجهگیری بخش ۳
نتایج این پژوهش نشان داد که تکنیکهای تسکین اضطراب مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن و ورزشهای آرامبخش میتوانند به طور قابل توجهی به کاهش سطح اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی کمک کنند. این تکنیکها با تأثیرات مثبت بر سلامت روانی و جسمی، میتوانند به عنوان ابزارهای مؤثر در برنامههای آموزشی و تربیتی مدارس مورد استفاده قرار گیرند.
بخش ۴: بحث و نتیجهگیری
۴.۱ بحث
یافتههای این پژوهش نشان داد که تکنیکهای تسکین اضطراب تأثیر معناداری بر کاهش سطح اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی دارد. تمرینات تنفسی، مدیتیشن و ورزشهای آرامبخش به عنوان ابزارهای مؤثر برای کاهش اضطراب و ارتقاء سلامت روانی شناخته شدهاند.
مطالعات مشابهی نیز نتایج این پژوهش را تأیید میکنند. به عنوان مثال، مرادی و حسینی (۱۴۰۰) نشان دادند که تمرینات تنفسی میتواند به طور قابل توجهی اضطراب را کاهش دهد و تمرکز دانشآموزان را افزایش دهد. همچنین، احمدی و شریعتی (۱۳۹۹) نشان دادند که مدیتیشن به کاهش سطح اضطراب و افزایش عملکرد تحصیلی دانشآموزان منجر میشود. پژوهش کرمی (۱۳۹۸) نیز اثرات مثبت ورزشهای آرامبخش بر کاهش اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی را تأیید میکند.
۴.۲ نتیجهگیری
نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده از تکنیکهای تسکین اضطراب میتواند به عنوان یک راهکار مؤثر در بهبود سلامت روانی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی مورد استفاده قرار گیرد. این تکنیکها با تأثیرات مثبت بر کاهش سطح اضطراب و افزایش تمرکز و توجه، میتوانند به افزایش انگیزه و بهبود نمرات درسی دانشآموزان کمک کنند.
بخش ۵: پیشنهادها و محدودیتها
۵.۱ پیشنهادها
بر اساس یافتههای این پژوهش، پیشنهادهای زیر برای بهبود سلامت روانی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی ارائه میشود:
- اجرای برنامههای آموزشی: مدارس میتوانند برنامههای آموزشی شامل تکنیکهای تسکین اضطراب را به عنوان بخشی از برنامههای درسی و فوقبرنامههای خود اجرا کنند.
- آموزش مربیان و معلمان: آموزش تکنیکهای تسکین اضطراب به مربیان و معلمان میتواند به آنها کمک کند تا این تکنیکها را به دانشآموزان آموزش دهند و از آنها در مواقع اضطرابزا استفاده کنند.
- تشویق به تمرینات منظم: دانشآموزان باید به تمرینات منظم تنفسی، مدیتیشن و ورزشهای آرامبخش تشویق شوند تا بتوانند به طور مستمر از فواید این تکنیکها بهرهمند شوند.
- ارزیابی مداوم: ارزیابی مداوم سطح اضطراب و عملکرد تحصیلی دانشآموزان میتواند به شناسایی نیازها و مشکلات آنان کمک کند و امکان مداخلات به موقع را فراهم سازد.
۵.۲ محدودیتها
این پژوهش نیز مانند هر پژوهش دیگری با محدودیتهایی همراه بوده است که باید در تفسیر نتایج مورد توجه قرار گیرند:
- محدودیت نمونه: نمونه این پژوهش محدود به دانشآموزان مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهر تهران بوده و نتایج ممکن است به سایر مناطق و مقاطع تحصیلی قابل تعمیم نباشد.
- مدت زمان مداخله: مدت زمان مداخله (۸ هفته) ممکن است برای مشاهده تأثیرات بلندمدت تکنیکهای تسکین اضطراب کافی نباشد. پژوهشهای آینده میتوانند به بررسی اثرات بلندمدت این تکنیکها بپردازند.
- عوامل مداخلهگر: ممکن است عوامل دیگری نیز بر سطح اضطراب و عملکرد تحصیلی دانشآموزان تأثیرگذار باشند که در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفتهاند. به عنوان مثال، حمایت خانوادگی و محیط مدرسه میتوانند نقش مهمی در کاهش اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی داشته باشند.
نتیجهگیری نهایی
این پژوهش نشان داد که تکنیکهای تسکین اضطراب میتوانند به عنوان ابزارهای مؤثر در بهبود سلامت روانی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع ابتدایی مورد استفاده قرار گیرند. با توجه به تأثیرات مثبت این تکنیکها، پیشنهاد میشود که مدارس و مربیان از آنها به عنوان بخشی از برنامههای آموزشی و تربیتی خود استفاده کنند. پژوهشهای آینده میتوانند به بررسی اثرات بلندمدت این تکنیکها و تأثیرات آنها در مقاطع تحصیلی و مناطق مختلف بپردازند.
منابع
- احمدی، ع.، & شریعتی، م. (۱۳۹۹). تأثیر تمرینات تنفسی بر سلامت روانی و عملکرد تحصیلی کودکان. مجله علوم تربیتی، ۱۵(۲)، ۱۲۰-۱۳۸.
- کرمی، س. (۱۳۹۸). بررسی اثرات ورزشهای آرامبخش بر اضطراب و عملکرد تحصیلی دانشآموزان. مجله تربیت بدنی و علوم ورزشی، ۱۰(۳)، ۸۵-۹۹.
- مرادی، م.، & حسینی، ر. (۱۴۰۰). بررسی تأثیر مدیتیشن بر کاهش اضطراب دانشآموزان. مجله روانشناسی تربیتی، ۱۲(۱)، ۴۵-۶۲.
- Lazarus, R. S., & Folkman, S. (1984). Stress, Appraisal, and Coping. New York: Springer Publishing Company.
- Spielberger, C. D. (1972). Anxiety: Current Trends in Theory and Research. New York: Academic Press.
نظرات